Ακέραιο με μικρές φθορές στην επιφάνεια. Βρέθηκε το 1994 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, σε χώρο της οικίας ΙΑ. Στην κορυφή του στενότερου άκρου ανοίγεται μικρός τόρμος, ο οποίος συνήθως ερμηνεύεται ως υποδοχή μεταλλικού στελέχους για τη στερέωση του αυγού σε κάποια επιφάνεια ή για την ανάρτησή του.

Το αυγό στην αρχαιότητα ήταν σύμβολο γονιμότητας, αναγέννησης, ανάστασης και συνέχισης της ζωής μετά τον θάνατο. Πραγματικά αυγά, αλλά και τα πήλινα ή λίθινα ομοιώματά τους, τα τοποθετούσαν ως κτερίσματα σε τάφους, κυρίως παιδιών και γυναικών, τα αφιέρωναν σε ιερά ή τα κατέθεταν σε εγκαίνια ιδιωτικών χώρων. Η ανεύρεση, ωστόσο, του συγκεκριμένου αυγού σε φερτές επιχώσεις του 2ου αι. π.Χ., δεν δημιουργεί αμφιβολίες για την αρχική θέση του και τη σύνδεσή του με την οικία ΙΑ.